غصّه ی دلگیریست...
قصه ی غم انگیز نه! غصّه ی دلگیریست؛
به خورشید غزل خوان نگاه می کنم و
می خوانم
ناز آفتابگردان را...
نمی پوشانم
دستان سرد تماشا و
با تمام توان دستان گرم نفس ها را می فشارم
می نشینم
به التماس دریای غروبی رنگ و
می بوسم
مروارید طلوعی رنگ را...
می بویم
باغچه ی نمناک و
در آغوش می گیرم
غنچه گل سرخ را...
می بینم
اشک باران را و
قد می کشم زیر سایه برگ نجیب
مرا ببخش
تقصیر من نیست
می خواهم ببینم،
امّا
امان از دست این
دنیای بی ذوق!
نظرات شما عزیزان:
negen 
ساعت13:10---22 آذر 1391
چوپـــــان قصه ی ما درغگو نبود,او تنهــــا بود و از فرطـــ تنهایی فریاد گرگ سر میداد,افسوس که کسیـ تنهایی اش را درک نکرد و در پیــ گرگ بودند و در این میان فقط گرگ فهمید که چوپـــــــان تنهاست
تبادل
لینک هوشمند
